Aconcagua Nafiz Balcı Hasan Çağdaş Arjantin 2001 Bölüm III

Zirve zamanı

24 Ocak 2001 Saat 09.00 da tulumdan çıktık. Gece boyunca tuvalete çıkarak ve terliyerek su kaybetmiştik. Bu nedenle baş ağrısı ile uyandık. Elimizdeki su ile kahvaltı yaptık, bu arada çıkış için yeni su yaptık. Yanımızda bulunan yıkılmış barınak iskeletine dayanarak oturan, sigara içip bağıra bağıra sohbet eden iki İspanyol ile yaptığımız kısa gevezelikten K2 kampında tanıştıkları ortak Türk tanıdıklarımız olduğu ortaya çıktı (6400 de elalemin ispanyoluyla karşılaş, yetmezmiş gibi ortak tanıdıklar çıksın. Bak şu allahın işine) Birinde çarpıntı başlamış ve geri döneceklermiş. İyi şanslar dileyip yola koyulduk. Rüzgar dondurucuydu. 6500m civarında korunaklı bir yerde mola verdik. Bize doğru koşarak gelen Makedon dağcıyı tandık. Selam verdik , o da karşılık olarak panik içerisinde donmuş el parmaklarını gösterdi. Çantamızdaki sıcak tang, dekstroz tableti ve el ısıtma hareketleri ile yardım etmeye çalıştık. 4300m deki ana kampa gitmesi gerektiğini söyleyerek süratle, ama tökezleyerek yanımızdan ayrıldı. Çocuğun parmakları mermer gibiydi. 20 dakida daha kuzeyde yan geçen patikada ilerledik ve Canaleta denen 6900 mt ye kadar dik uzanan çarşağın başına geldik. Oldukça kaygan toprak, mıcır ve iri kaya kütlelerinin oluşturduğu berbat bir zemin, bizim çarşakların gözünü seveyim. Yükseldikçe daha da zorlaşıyor. Etrafta yorgunluktan ve oksijensizlikten hareketsiz kalmış, bir yerde büzülmüş oturan, uyuyakalmış gibi gözüken insanlar var. Bir sürü dağcı da zaten hafif olan çıkış çantalarını bırakıp yola devam etmişler. Hava çok kuru. Boğazımız beton gibi ve sürekli su kaybediyoruz. İki buçuk saat sonra 6900m deki sırta vardık ve buradan da 6962m deki kuzey zirvesine ulaştık. Son 60 metre bile bayağı zaman almıştı. Saat 15. Dondurucu rüzgar kesildi. Güney duvarını bulutlar yalıyor. Manzara çok güzel. Bütün yorgunluğum gitti. Çok mutluyum. Hasan'la sarılıp durduk birbirimize. Bol bol fotograf çektik. 20 dakika sonra geri dönüşe başladık. Çarşak çok dik. Büyük kayaların üzerinden atlayarak inmek saatlerimizi aldı. Bir buçuk saatte inebildik Canaleta'yı. Yarım saat sonra da kampa vardık. İyi ki 6400m de kamp atmışız. Hemen yattık. Daha sonra uyanıp bir şeyler yedik içtik, sonrasını hatırlamıyorum. Dönüş   25 Ocak 2001 Geç kalktık. Saat 12.00 gibi kampı topladık. Bir saat içerisinde Berlin'e oradan da yine bir saatte Nido'ya arkasından iki saatte Plasa de Mulas'a indik. Kamp kurup bir süre sıcak güneş altında oturduk. Katır şirketinin çadır restoranında cerveza içip piza yiyerek kutlama yaptık. Pizalar o kadar büyüktü ki, kalanı ile ertesi gün öğle yemeğini yedik. Emanetimizi aldık. Yanımıza çadır kuran, yemek pişirmek için (galiba çorba) kutu üzerindeki tarifleri ince ince okuyan, Amerika'lı dağcılarla çene yaptık. Hava karardıktan hemen sonra yattık. 26 Ocak 2001 Saat 12.00 de yola çıktık. Altı-yedi saatlik yorucu ve bayıcı bir yürüyüşten sonra Confluencia'ya vardık. Ayaklarımız zonkluyor, sırtımız ağrıyordu. Her şey zor geliyordu, çadırın tentesini bile kurmadık. Yemek yapmaya üşendiğimiz için gece yine bi çadır restoranda Ravyoli ve cerveza ile bir kutlama daha yaptıktan sonra yattık. 27 Ocak 2001 Bir değişiklik yapalım dedik ve erkenden yola çıktık. Dört saatte Puente del Inka'ya vardık. Saat 16.30 otobüsü gelene kadar yol kenarındaki büfede oturduk. Yedik, içtik hediyelik eşya aldık. Mendoza'ya dönerken And dağlarının mazaraları arasında bu tırmanışı noktaladık. Bu tırmanış sponsor kullanılmadan gerçekleştirilmiştir. Dostlarımız, Umut Bektaş, Erol Ceyhan ve Murat Yıldırım'a ayrıca teşekkür ederiz.